Pogórnicze miasteczko chce być turystyczną perełką

ZŁOTY STOK (inf. wł.). Jeszcze przed dekadą w pogórniczej miejscowości wyraziście zauważało się istnienie dwóch jakby odrębnych obszarów: kopalni złota oraz miasteczka. Wyzwaniem dla lokalnego samorządu stała się zmiana tej sytuacji - spowodowanie, by np. turyści nie ograniczali swoich pobytów wyłącznie w tym pierwszym rejonie Złotego Stoku. Czy to się udało?

- W tamtych latach obraz był mniej więcej taki: przy kościele poewangelickim rosły zapomniane bardzo wysokie trawy, nie zachęcały do zasiadania połamane ławki m.in. w parku, zwracał uwagę brak czystości. Widać było niepisaną granicę z terenem kopalni cieszącej się sporą liczbą odwiedzin. Postanowiliśmy tak zadziałać, aby cały Złoty Stok stał się interesującym miejscem, zatrzymującym przybyszów na nieco dłużej, równocześnie lepiej służącym swoim mieszkańcom - mówi burmistrzyni Grażyna Orczyk. - Zaczęliśmy te zmiany od utworzenia punktu informacji turystycznej na Rynku. Następnym krokiem było przystąpienie do procesu rewitalizacji kościoła poewangelickiego z jego przeznaczeniem na cele kulturalno-turystyczne. Zabraliśmy się za budowę ścieżki pieszo-rowerowej od mennicy aż do wapienników, przeprowadziliśmy przez Złoty Stok trasę singletracka Glacensis, podjęliśmy się renowacji mauzoleum rodu Güttlerów, teraz finiszuje rewitalizacja parku Miejskiego.

Równocześnie gmina stwarzała warunki do rozwoju działalności gospodarczej, przede wszystkim tej obliczonej na turystów oraz stworzenie miejsc pracy dla mieszkańców. W miasteczku pojawiła się kawiarenka, a tylko w roku 2023 powstało siedem kolejnych miejsc noclegowych, jakkolwiek jest potrzeba utworzenia następnych.
 

- W tamtym roku dwukrotnie spotkałam się z przedstawicielami branży turystycznej i gastronomicznej z naszej gminy. Cieszy to, że podkreślali bardzo dobry klimat, jaki udało się nam wytworzyć dla rozwoju przedsiębiorczości. Wskazali na konieczność uruchomienia baru czy restauracji w Złotym Stoku - dowiadujemy się od rozmówczyni. - Dla naszej społeczności ważne pozostaje to, aby właściciele wielu prywatnych obiektów włączyli się w proces tworzenia jednolitego obszaru aktywności turystycznej. Mam tu też na uwadze potrzebę zainwestowania z ich strony w adaptację na nowe cele budynków poadministracyjnych i poprodukcyjnych. Jeśli tak się stanie, to będziemy tak naprawdę perełką.