Nocna wędrówka tropem architekta Ernsta

- Co roku, zazwyczaj w sierpniu, organizujemy "Nocne zwiedzanie miasta". Staramy się, aby to była taka wędrówka z dreszczykiem - mówi K. Miszkiewicz. - W tym roku staramy się trochę przybliżyć postać Andreasa Ernsta i także pokazać te rejony miasta, do których zagospodarowania on się przyczynił. A dzisiaj spotkaliśmy się akurat tutaj, to znaczy na ul. Łużyckiej, bo w tej części Kłodzka ów architekt pozostawił po sobie najwięcej śladów.
 

 

 

Potwierdza to J. Jakubowicz, wprowadzając w temat kilkuset uczestników rozpoczynającego się spaceru. - Tu nieopodal, na ul. Połabskiej, stoi kilka kamienic zaprojektowanych przez Andreasa Ernsta. Kolejne znajdują się na ulicach Grunwaldzkiej i Łużyckiej, do których przejdziemy, także na ul. Walecznych. Zwracają uwagę ciekawym stylem i kompozycją, ale i rozmachem. Charakterystyczne dla tego architekta domy spotkać można na innych ulicach.
 

Rzeczywiście zapowiada się interesująca i zajmująca wycieczka piesza, na którą skusiła się m.in. Małgorzata Bednarek z Lądka-Zdroju. Choć jest przewodnikiem turystycznym z długoletnim stażem, nie odmawia sobie okazji do pogłębiania swojej wiedzy o ziemi kłodzkiej. - Dowiedziałam się o tej muzealnej propozycji i jestem. Zresztą to nie pierwsze wydarzenie w Kłodzku inspirowane przez muzeum i odnoszące się do przeszłości, w którym uczestniczę
.

Tymczasem na skwerze opodal tzw. małej poczty grupa młodych aktorów-wolontariuszy, ubranych stosownie do przywołanej epoki, odgrywa scenkę wprowadzającą widzów w przełom XIX i XX stulecia. To wtedy tytułowy architekt coraz bardziej rozkręcał swoją działalność...

- Nasza koleżanka Joanna zajmowała się Andreasem Ernstem. Doliczyła się prawie stu mniejszych i większych kamienic w Kłodzku powstałych za jego sprawą. To jest ewenement, żeby za życia aż tyle budowli przysporzyć jednemu miastu. Zwrócę jednak uwagę, że ów architekt budował również w Polanicy-Zdroju - podkreśla dyrektor.
 

W jednym z salonów członkowie rodziny i goście Ernstów raczyli się kawą
 

W pobliskim kurorcie najbardziej okazałym obiektem stworzonym przez Ernsta był nowy Dom Zdrojowy dziś noszący szyld "Wielkiej Pieniawy". To również cały zespół pijalni wody mineralnej i kościół parafialny w centrum kurortu...
 

- W tym roku już zajmowaliśmy się postacią architekta Ernsta. Otworzyliśmy wystawę, którą do października można oglądać w muzeum. We wspomnianym miesiącu chcemy zaprezentować nowy katalog ekspozycji i zorganizować grę terenową z związaną z architektem. Wydaje się nam, że to osobistość godna zaznaczenia, a nie tylko odnotowania. Tym bardziej, że przez sporą część kłodzczan zupełnie nieznana - dowiadujemy się od Krzysztofa Miszkiewicza.
 

  

Wędrujący tropem architekta napotkali np. pracujących u niego ogrodników

 

W kilka minut później uczestnicy "Nocnego zwiedzania miasta" zatrzymali się przed dawną narożną willą u zbiegu ulic: Łużyckiej i Grunwaldzkiej. Najpierw mieli okazję podziwiać "Taniec motyla" wykonany przez młodziutką artystkę, a później - zachęceni przez aktorów wcielających się w członków rodziny Ernstów - mogli zwiedzić jej wnętrze. Do dzisiaj zachowało się w nim wiele elementów sprzed niemal stulecia: kamienne schody, posadzka, balkony...
 

- Zachowała się nawet sprawna metalowa furtka przyuliczna, na której są widoczne inicjały "AE" - dopowiada jedna z pracownic przedszkola, które od dziesięcioleci funkcjonuje w tym obiekcie.
 

Kolejne kroki prowadziły piechurów w zapadający mrok, co sprzyjało zapowiadanemu dreszczykowi emocji, i ku następnym przykładom zawodowej płodności budowniczego. Zatrzymano się m.in. przy jego prywatnej willi na alei Walecznych, wcześniej przy folwarku w sąsiedztwie dzisiejszych "Wodociągów Kłodzkich". Miejscem odniesienia było także rodzinne mauzoleum Ernstów, zaprojektowane i wybudowane przez p. Andreasa, a ukryte wśród zieleni w dolinie górskiego potoku Jawornik.
 

Wielogodzinna wędrówka, której akcję wyreżyserowała i o scenariusz zatroszczyła się Joanna Jakubowicz, była na pewno przydatną  lekcją historii. Do tego - co trzeba podkreślić - nieszablonową. A tak w ogóle, to Muzeum Ziemi Kłodzkiej kolejny raz potwierdziło, że ciekawymi pomysłami może - przy dobrej współpracy z wolontariuszami i kilkoma instytucjami - wypełnić jeszcze niejedną noc.